Sükunet tutmuştu ruhumun ellerinden
Annem, babam ve kimsecikler yokken
Bir başımaydım şerefsizlerin ve çıkarcıların yaşadığı bu dünyada
Mat olmuştum hayattan yana ne varsa
Kibrit çöpünden değersiz hissediyordum kendimi bazı anlarda
Umutlarım yıkılmıştı derin derin sarsıntılarla
Her şey ve her kes hiçbir anlam ifade etmiyordu kurduğum tüm hayallerde
Ben bir put olmuştum yiyebilen, içebilen…
Hayallerim toz bulutları iken
Büyük bir kum fırtınası olmuştu
Ne olduğunu fark etmeden
Kaptırmıştım sahip olduklarımı geriye bir şey kalmadan
Mehmet Ali Özsoy 1Kayıt Tarihi : 29.12.2011 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!