Bir Kaybolus Hikayesi Şiiri - Mehmet Yılmaz

Issız bir gecenin karanlıgında yürüyorum adım adım,
Bir yandan da son bir nefeslik kalmıs olan sigaramı cekiyorum icime,
Onu da bir yana attım simdi,
Tıpkı senin de Beni bir yana attıgın gibi.
Sigaramın dumanını ic cekerek havaya doru üfledim,
O anda yıldızların bana baktıgını farkettim.
Yıldızlar bana öyle bakıyorlarda ki sanki benim ne dertte oldugumu biliyorlardı.
Keske onlarla paylassma askımı, hüznümü sevincimi gözyasımı, duygularımı,
Ama onlarda anlamayacaklar Beni...
Ben baska dünyada onlar baska dünyada,
Tıpkı seninle benim dünyam gibi...
Ben senin pesinde sen baska askın pesinde.
Söyle bir saatime bakıyorumda vakitte baya bir gecmis...
Sen yatagında mısıl mısıl uyurken,
Ben askından virane olmus bir derbeder gibi dolasıyorum sokaklarda, o bitmek bilmeyen kaldırmlarda.
Düsünüyırumda zaman hep aynı kalsa,
Sensiz kaldıgım bin gün degilde, bir gün olsa,
Ama ne care; düşünmekte yetmiyor kaybolan askıma.
Sanki karanlıgın icine düsmüs aydınlıgını arıyor bir ısık arıyor sanki,
Ama ne fayda kayboldu bir kere ask acısı cekmis onu icine
Keske bir anda cıksa karsıma o karanlıgın icinden,
Beyazları giymis bir peri misali cıksa karsıma...
Ama ne care; hayal kurmakta yetmiyor kaybolan askıma...
Yolunu kaybetmis bir kus misali...Kayboldu gözümün önünden...
Biliyorum o da gelmeyecek, bir kus gibi...
Ya güzel diyarlara gidecek,,,
Ya da güzel sandıgı diyarda hayatını tüketecek.
Tıpkı seninle benim hayatım gibi,
Ya bu kalp seni bırakmayacak,
Ya da bu kalpte seninle birlikte topraga girecek.
Belki de askımın gücü zamana yenik düsecek,
Tıpkı karanlıgın aydınlıga olan inancının bittigi gibi,
Sana olan askımda habersiz Kaybolup Gidecek...
(27/06/2003)