Bir kavanoz tarhana Şiiri - Ramid Serhat ...

yediğinde
bizi hatırlarsın demiştin
bir kavanoz tarhanayı hazırladığında
gidecekken ben senden
sırtın sevdiğine dönük
sevdiğin yüreğinde
gözlerime bakamadan
doya doya yaşayamadığın
kana kana içemediğin
sevgine...
sevgimize...
sende biliyordun oysa
sevdiğinin asla unutmayacağını
sevdiğini...
sevgimizi...
hep yaşayacağını

yağmurlu ve soğuk
birgündü
2006'da 12'siydi aralığın
bir kavanoz tarhanadan
bir avuç almıştım
gözyaşlarını 11 ekim 2005'in
gözyaşlarımı 11 ekim 2005'ten itibaren
yaşadığımız sevgimizi
yaşayamadığımız sevgimizi
acımızı
hasretimizi
mutsuzluğumuzu
bembeyaz şubatta
yaşadığım kapkara günü
katık ettim
bir avuç tarhanaya
kapkara günümün acısıyla içtim
ve
gözlerim ıslandı gözyaşlarımla
içerken harmanımızdan yaptığım
tarhana çorbasını
sen vardın
ben vardım
sevgimiz vardı
acımız
kuramadığımız yuvamız
bu gözyaşlarında...
elimi tuttuğun
bedenime sarıldığın
yanağını sırtıma
başını omuzuma dayadığın
gözlerime baktığın
güldüğün
üzüldüğün
sevindiğin
ağladığın
utandığın
mahçup olduğun
anlar vardı
belleğime ölümüne kazınmış...

başımı yastığıma koyduğum
gözlerimi kapadığım
gecenin herhangi birsaatinde uyandığım
gördüğüm tüm güzelliklerde
bugün
2006 17 aralıkta
kokladığım
en sevdiğim çiçek
nergizin kokusunda
yaşamımın her diliminde
sen varsın
sen kokuyorsun
sevgimiz kokuyor yaşayamadığımız...
bir kavanoz tarhana değil gördüğüm
dünyanın en iyi tatlıcısının yaptığı
tatlı...
bu tatlıcı annen
annemiz
tatlı ise
sen..
TATLIM...