Bir Katre Yağmur... Şiiri - Hasan Gün

Ne konuşmaya gelir yağmur ne de susmaya...
Göğe dikip gözümü geldiğin yere baksam.
Gururum tövbe edip el vermiyor kusmaya...
Bedenime düştükçe ben de içime aksam!

Sen ki gelen en yakın, Özlenen'den bir kaç iz.
Açıp göğsümü sana nasiplensem rahmetten.
Islandıkça yer arar Hak katında şu naçiz.
Islandıkça kurtulsam saran kemik ve etten!

Her damlan bir Cemal'dir; fırtınan ise Celâl..
Çisil çisil yağdıkça hatırlat bize Onu
Bir bıçak gibi keskin dururken haram,helâl,
Hangi kul sevemez ki her an yaklaşan sonu?

Yağmur! Yağmur sen benim arınacağım tek su!
Değdikçe her yanıma erisin tortu ve kir!
Bir katrenin toprakta başlayınca uykusu,
Alnım ak durabilsem gelince Münker-Nekir!