Bir Katre Can Şiiri - Fesih Aktaş

Kopunca yongası bedende canın,
Her bakış kurşuna dönüşür anne.
Kötürüm hislere gebe zamanın,
Lavları içinde kan üşür anne.

Çit çeker çapaklar, yıldızlar âmâ,
Nelere kabildir nelere imâ,
Bu gece çatkapı gir ki rüyama
İçime bir katre can düşür anne.

06/04/2007

Gönül Dostlarımdan....

Doku birdir ağaç budak uyuşur
Beden cezbe bulur beyin savuşur
Irmak hasret çeker göle kavuşur
Öksüzler bayramda gülüşür anne....Ekrem Yalbuz

Tarifin sığmaz ki desem lisana,
Vefalı dostum sen,sen gerçek ana,
Sevgi sermayenden can kattın cana,
Sıyrılsa sevginden can üşür anne.......Mehmet Eren

Çiledir kolunda bilezik senin
Alnımda izi var nurlu busenin
Helaldir sevgisi anne diyenin
Evlada canını bölüşür anne.............Sevim Yakıcı

Anadır yoldaştır hayat çizginde
Yokluğu azaptır dolmaz ki gönlünde
Sensizlik yoruyor susuz çölünde
Gelmedin her yanım üşüyor anne..........Ayfer Yaba

gözümde nurumdur özü cennetim
gül kokulu nefesini özledim
ruhum sarılsa sevgi şevkatine
kaç kere dizinde ağladım anne....... Selma İzcimen

Özlemi başımda tatlı busenin
Rahlede açıkdır Kuranın senin
Bir ben değilimki Dua edenin
Mezarın cennete dönüşür Anne... Yunus Karaçöp

Çok doğurdun kimileri öldüler
Sen ağlarken birileri güldüler
Dürüm dürdün sıra sıra böldüler
Sıra gelmez dürüm dürünsün annem...........Deniz Şahinoğlu

Canından can kattın demedin 'aman',
'Çook çektin benden' dedi 'ne zaman'?
Dedim'ayrılığın ölümden yaman,
'Sütüm helal etmem 'dedi bak kızım...... Feride Bektaş

Etkinliğimiz vesilesiyle kendisiyle tanışma, konuşma şerefine nail olduğum, saygıdeğer büyüğüm Üstad Ali Rıza Kars Ağabeyimin görüşlerini paylaşmak istedim sizlerle...

Teşekkür ediyor, ellerinden öpüyorum.

Ali Rıza Kars

Fesih Aktaş’ın Bir Katre Can’ı

Şiirimizi birbirinden ayrı ve tamamıyla soyutlanmış varsayamayız. Böyle bir düşünce doğruları içermez ve kabul edilirliği de sürekli olarak hastalıklı bir düşünceyi içinde barındırma riskini taşır.
Aruz vezni, hece vezni, serbest vezin diye adlandırdığımız şiir türlerinin hepsi bizimdir ve hepsinden yararlanma imkânını yaşayabiliriz.

İçinde bulunduğumuz zaman dilimini tarih içindeki süreçle değerlendirdiğimizde ve süreç içinde yaşayıp yazmış olan ustalarımızı ve şiirlerinin en iyilerinin zamanı delerek günümüze ulaştığını dikkate aldığımızda; günümüzde hece vezniyle şiir yazmanın zorluğu daha iyi anlaşılacaktır.

Yani, asırlardır hece vezniyle yazılan şiirlerden en iyileri günümüze kadar gelmiştir ve zamanımızda hece vezniyle yazan şairlerimiz, bu büyük şiirlerin gölgesinde kalmamak için birikimlerini artırmak zorundadır.

Hece vezniyle yazarken, daha önce yazılmış şiirlerin fotokopilerini yapmak, taklidini yapmak, yeni bir şiir yazmak değildir.

Günümüzde hece vezniyle yazılan iyi bir şiir bulduğumda onu keyifle ve özlemle okuyacağımı söylerdim hep.

İşte bu şiirlerden birini paylaşmak istiyorum. Fesih Aktaş’ın “Bir Katre Can” ını

Fesih Aktaş Bir Katre Can şiiriyle, annenin ölümünün ardından yaşanılan acıyı ortaya koyuyor. Ölüm kelimesi kullanmadan veriyor anne ölümünün acısını.
İmgelerin çağrışımından hissediyoruz annenin öldüğünü. Bunu bir saptama kesinliğinde açık ve düz bir söyleyişle yapmıyor Şair. Çoğu yazılanlarda (şiir diyemiyorum) gördüğümüz gibi: “anne sen öldün, ben dünyanın en büyük acısını çekiyorum” deseydi bu şiir değil, olsa olsa düz yazı olabilirdi.

“Kopunca yongası bedende canın,”…

Dizelerinde yongaları yontulan ağacın görselliğini bir tablo gibi gözümün önünde somutlaştıran imgeyle veriyor.

Bu imge şiirin doğrudan anlaşılırlığını aşıp, hep aynı kelimelerle çözümlenebilme sınırlılığını da kırıyor. Ve her okuyucuya, kendi birikimine ve beslendiği kaynaklara göre farklı yorumlar yapabilme imkânı yaratıyor.

“Her bakış kurşuna dönüşür anne.”

Diye devam eden ikinci dize, annenin ölümüyle kurşunileşen gözlerin bir hedefe yönelip donuklaştığını düşündürüyor.

“Kötürüm hislere gebe zamanın,
Lavları içinde kan üşür anne.”

Dizeleriyle sanki hece vezniyle yazılan şiirimizle, sürrealist şiire bir merhaba diyor Fesih Aktaş.
Aşık Veysel de Bağlamasıyla çok sesliliğinin yaratılabileceğini örneklemişti. Hele Fazıl Say’ın yerel müziğimizi geliştirip dönüştürmesi… Antep’in “Haşıl Türküsü’ne piyanoyla eşlik edişi, Béla Bartók ve Kodály Zoltan) Zoltan Kodali’yi bir daha anımsattı bana. Buradan yola çıkınca, yerel ve ulusal kültürümüzün evrensel kültür içindeki zenginliği mutlu kılıyor beni.

Ayağa kalkamayacak hisler doğuran zamanın lavı bile soğuk geliyor şaire, donduruyor kanını. Ve yine özgün imgelerle sürdürüyor Fesih Aktaş şiirinin ikinci ve son bölümünü; özgün imgelerle tümlüyor…

“Çit çeker çapaklar, yıldızlar âmâ,
Nelere kabildir nelere imâ,
Bu gece çat kapı gir ki rüyama
İçime bir katre can düşür anne.”

Yunus Emre’nin ikilikleri, dörtlükler halinde yazılır günümüzde ve hiçbir şey kaybetmez değerinden. Ben de ikilik haline dönüştürüyorum Fesih Aktaş’ın son dörtlüğünü ve yeni içeriğin geleneksek biçim içindeki uyumuyla oluşturduğu biçemi (tarzı) denemenin keyfini yaşıyorum.

“Çit çeker çapaklar, yıldızlar âmâ,/Nelere kabildir nelere imâ,
Bu gece çat kapı gir ki rüyama/İçime bir katre can düşür anne.”

Gözden akanlar pıhtılaşmaya yüz tutmuştur, çapaklaşıp görmeyi engellemektedir ve yalnız dünyası değil evreni kararmıştır şairin. Evrendeki yıldızlar bile yitirmiştir görme yetilerini, âmâdır hepsi.
Ve bir şeyleri ima etmektedir bu yaşananlar. Şairin bu ölümü kabullenemeyişini belki de kim bilir?
Bu ölümle birlikte kendi canının da yok olduğunu düşüyor şair ve Anne’nin ansızın dönüşüyle içinde yok olan canın da döneceği umudunu veriyor özgün imgeleriyle:

“İçime bir katre can düşür anne.”

Şiirini düz anlatıma esir etmeyen, imgenin, aforizmanın, metaforun önemini bilen şairimize, güzel dizeler diliyorum şiir serüveninde.

Ali Rıza Kars