Bir Katre Aşk Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Birkaç katre aşkla geldim dünyaya,
Dağlar kadar kin, derya kadar garaz,
Nefretle mi doldurup gideyim hatıraları?

Ay ışığıyla aydınlanan karanlıklarda,
Kimse görmeden dökülen gözyaşlarını,
Umutlarla beklenen sabahları,
Bir düşmanlığa mı satayım, sevdaları?

Aklımda sevdaların mecalsiz akşamları,
İntikam yangınlarına mı sokayım,
Bütün baharları?

Ağzında bir damla suyla uçan kuşları,
Aç kalmış yavruların,
Yürek dağlayan bağırtılarında,
Bütün krallarla birlikte mi yakayım,
Bütün sarayları?

Bir beyaz, bir siyah geçen zamanı,
Buharlaşan suları, desen desen karları,
Yağmur damlalarını ve hatıraları,
Vücut bilip giydiğim hayatın maceralarında,
Hangi yudumundan içtiğim belirsiz,
Toprağın hangi zerresinden aldığım gıdaları,
Bir demir cevheri, silahımı doğrultup,
Kendimi kendimle öldürmeyeceğim,
Hangi düşmanı bulayım ki canını almalı?

Kim kattı bu sevdaya ihaneti, inkârı?
Hayalleri gasp etti, kararttı dünyaları.
Bir katre aşktı bütün rüyamız,
Belki sadece bir mumu üfledi ifrit,
Unuttu aşkın katreleri,
Bitmeyen aydınlıkların müjdesi,
Sonu yok yıldızları.

Her aşkın her katresi,
Bir katre aşkla geldi,
Ve kaybetti sevdasını.