Bir Katilin Veda Hutbesi

Soluksuz yorgun bir yolcudur gece,
Eylül'ü çağrıştırır agustos,
Birazdan kalkacak son tren.
Nora biraz daha kal.!
Şöyle bir ömür kadar falan.
Gidişin soluksuz bırakacak beni,
Sonra dudakların, en çokta ellerin acıtacak beni.
Aşk; anlamsız bir son durak olarak kalır hep hatrımda.
Nora.! biraz daha kal..
Şöyle bir ömür kadar falan.
Herkes biraz sana benzeyecek, bu şehirde.
En çok kendime küfürler edeceğim,
Bakma öyle veda eder yolcu gibi gözlerime,
Gözlerin ölü deniz şimdi karşımda.
Nora.! biraz daha kal..
Şöyle bir ömür kadar falan.
İliklerime kadar üşüyorum Nora..
Sarılsan geçer belki,
seni almadan geçer gider belki bu tren.
Umutlarım üşüyor anlasana;
Korkutuyor beni bu insan kalabalığı, bu bavullar, çığlık çığlığa suskun vedalaşmalar,
Sensizlik korkutuyor beni,
Sonra dudakların, en çokta ellerin acıtacak beni.
Aşk; anlamsız bir son durak olarak kalır hep hatrımda
Nora.! biraz daha kal..
Şöyle bir ömür kadar falan..