yollara buğdaylar döküyor bir ihtiyar/gece yarısı
bir güvercini bekliyor saat kulesinde/gelmiyor
aklına sahipsiz bir uçurtma düşmüş/ansızın gece yarısı
göğe bakıyor/bir tek uçurtma yok!
ellerini sessizce cebinde ısıtıyor
uçurtmaları göğe yollamayı kestiğinden beri çocuklar
özgürlüğünü kaybetti bu toplum
ve ben usanmadan bekledim
ellerinde uçurtmalarla geri gelecek çocukları
toprağında hiçbir çiçek kalmayana dek bu kasım gününün
Kayıt Tarihi : 16.6.2014 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!