Bir Kasım Akşamı Yalnızlığı..

Soğuk bir kasım akşamında..

Kaldırımları sayarken evimin uzun yolunda..

Ağladığımı gizlemek içindir başımı eğişim..

Bakmasınlar yüzüme..

Utandırmasınlar beni..

Adımın Ümit olmasının önemi kalmasın..

Ümitsizliğimde boğulayım..

Bildiğim tüm küfürleri edeyim yüksek sesle..

Veyahut hatırladığım tüm duaları..

'Sübhaneke... Allahümmee..'

Doğrumuydu diye tereddütlere düşeyim..

İblis koluma girmişken..

Cebrail'e mi tebessüm edeyim..

Rüyalarımda seninle cenneti hayal ederken..

Uyandığımda cehenneme mi gideyim..

Gözlerimdeki yaşı görmesin Şeytan..

Tebessümü farketmesin Cebrail..

Ben yine bildiğim yoldan..

Yalnızlığıma gideyim..

Beni sadece.. duvarları lekeli..

Lambası patlamış..

Penceresi kenarlarından çatlamış..

O küçük oda teselli eder..

Bilmiyorum bu böyle ne kadar daha gider..

09/11/2008 22:15 İSTANBUL

ÜMİT ÜNAL