Bir Kasım Akşamı Şiiri - Ahmed Fehim Solak

aynalar farkedecek ilk önce yokluğumu,
sonra buğulu camlar,
belki sıcak yatağım,
sarıldığım yastığım,
dolandığım çarşafım belkide.

sonra o yorgun düşmüş kaldırımlar,
kısık gece lambaları,
ve en son arkasını dönmüş o hazin sonbahar farkedecek yokluğumu.

ben olmayacağım sevgili,
yerimde taştan bir sessizlik,
bir bir yıldızları sönen gökyüzü,
ve okunmamış kitaplar olacak.

saat 12 yi vuracak,
siyah perdesini çekmiş olacak gece,
insanlarda ölümün yalnızlığı olacak.
bütün resimlerlerde ben ve gülmesini unutmuş dudaklarım.

kalabalık bir yalnızlık saracak etrafını,
gözlerinde feri sönmüş bir ateş,
ellerinde yapraklarını döken yıllar,
sûkut çalan şarkılar olacak.

mevsimler soyunmuş olacak sonbahara,
saat 12 yi biraz geçmiş olacak,
bir bank önünde,
kaldırımlar hala ıslak,
dalgalar hırçın,
gözlerin dolu.

ve sen hatırlayacaksın sevgili,
herşey bir kasım akşamında,
ölümsüz olacak...

A. FEHİM SOLAK