Bir Kasabada Şiiri - Mustafa Köfteci

Senden uzak bir kasabada Akşam güneşine bakıyorum Senden uzağım ama,senle yaşıyorum Saat, on sekiz on Bu saatlerde işten çıkar Özgürlüğe susamış mahkum gibi Bir tanem,diyerek başlardın konuşmaya Şimdi güneş aynı,saat aynı Sadece yaşama hevesim yok Güneşe benzetirdim sevda dolu bakışlarını Sıcağıyla hala deler yüreğimi Şimdi yürüyorsun ağır aksak durağına Dalgın yüreğin benimki gibi Yasak bir sevda dolu alabildiğine Şimdi bindin otobüsüne Az sonra sevda durağımızda olacaksın Senin gözlerinden görüyorum Ayazmayı Seninle yaşıyorum Melisayı,Doğayı Sen eskihisarda sevmiştin beni Çocukça duygularla,bir yetişkin gibi Cennet gibi orman Mis gibi yosun kokulu deniz havasında O günden bu yana,sevda biriktirmişsin koynunda Seninle yıllar sonra karşılaştım telefonda Her konuşmamda sevmeye başladım Yavaş yavaş kıskandım Ve deliler gibi aşık oldum Senden uzakta bir kasabada Fabrika işçisiydim,kirli ve tozlu Ama yüreği tertemiz sevdim Şimdi gözlerimi yatırdım ufuklara Güneşi seyre daldım Yudumlayarak içtiğim Sevdalı gözlerine bakar gibi... ya tabe mlogo volim 05/08/2011