Bir Karlı Dal Şiiri - Yıldız Koç Şimşek

Bir karli dal uzandi gonlume,

Bahar agladi, guz mahsun, yaz dondu.

Bembeyaz bir gelin gibi girdi kis kente,

Umutlar bitti, yollar tukendi, hayat dondu.

Bir karli dal uzandi gonlume,

Yuvasiz martilar vurdu kiyilara, bir lokma ekmekti umutlari,

Yuvasiz insanlar vardi kopru altlarinda,

Sicak bir tas corbayla suslenmisti ruyalari,

Ve yollarda calisan isciler: yuzleri kizarmis, elleri catlak,

Kamasmis gozleri; her sey sonsuza uzaniyor,yer-gok ap ak...

Acmaya calisiyorlardi yollari ellerindeki kureklerle,

Bir karli dal uzandi gonlume...

Ve o yuce dag baslarinda azgin dogaya meydan okuyan,

Sirtlarinda onca yukle dimdik ayaktaki, isimsiz “Vatan Bekcileri”

Hani sayelerinde simsicak yatagimizda rahat uyudugumuz....

Bir karli dal uzandi gonlume...

Yuruyorlardi, sonsuz beyazliklari delerek,gozlerinde gurur,

Yureklerinde silanin hayali,su karli,koca daglara inat,

Analarinin dua eden sesi kulaklarinda: canlari yuce Tanriya
emanet,

Dusmanin,korkulu ruyalari,

Bizim bitmeyen sevdamizin kahramanlari,

Bir karli dal uzandi gonlume...