İlkbahar günleri bulutlar ağlar,
Gözyaşlarını içer susamış toprak.
Altın kemer gökkuşağı,
Rengarenk hayallerimizi süsler.
Topraktan gürül- gürül pınarlar çağlar,
Yeşerir içimizde güçlü umutlar.
Hayat;
İnişli çıkışlı dalgalara benzer,
Dağlara, taşlara çarpar bizleri.
Yorgun bitap düşürür sonunda,
Kaybolur ruhumuzdaki renkli hülyalar.
Gelir sonbahar.
Yaşam;
Bir sabun köpüğü gibi erir,
Bir yıldız gibi akar gider ufuklardan,
Hatıralarda kalır eski şarkılar.
Dünden elimizde ne kalır?
Toprağa düşen sararmış yaprak,
İçinde yattığımız bir karış toprak.
RAUF BEKİROĞLU 14.12.2020
Kayıt Tarihi : 14.12.2020 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
yok
Herşey gibi, insanın da sonu var... O son gelinceye kadar da, nice baharlarda sevinip, nice hazanlarda içleneceğiz kim bilir...
Hayat, bu kadar basit, kısa ve yorucu. Ve iki bahar arası...
Ellerinize yüreğinize sağlık
Tebrikler
Mânâ arayınca civan, yorum'u bulmuş yoldaşı
Aşkları yapınca vatan, âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, sevilen olmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan, Dil'ler olmuş vatandaşı.
Tebrik ederim, yüreğinize sağlık sn Rauf BEKİROĞLU
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (2)