Bir Karanlık Sarıyor İçimi

-
Bir karanlık sarıyor içimi,
Güneşim kahverengileşmiş.
İçimi ürpertmiş yaşadıklarım,
Ağırlaşmış başım
Ve gülüvermiş halime arkadaşlarım.
Ben kahraman değilim!
Aşamam yüksek duvarları!
Ben Peygamber değilim!
Mucize benim işim değil!
Çıkamam bir gece de arşa
Ve gezemem yedi kat semayı!
Hudutlarım yetersiz,
Gücüm yetersiz,
Ömrüm yetersiz benim!

Bir karanlık sarıyor içimi,
Bu nasıl bir sabahtır!
Ruhum bir ateşe aşık olmuş,
Yanıp tutuşmaktadır.
Gitsem ne çare, kalsam ne çare,
Ağlasam, gülsem ne çare.
Hepsi içimde kopan fırtınalardan ibaret.
Utanır mı ki getirenler beni bu hale?
Şükret gönül yine sardı bizi ihanet.
Yine mahkum olduk uykusuzluğa.
Gönlümden kopup kopup çalan türküler,
Arındırıp yorgunluklarımdan
Hatırlatır doludizgin yıllarımı bana.
Şimdi hepsi kayıp bir hatıra.
Lakin tükenmedi içimde ümitler.
Evet ben müslüman Elhamdulillah,
Tek çarem sığınmaktır Yaradana
Tek çarem Ondadır Onda.

Bir karanlık sarıyor içimi,
Salıverin güneşi gitsin!
Yaksın içimdeki buruk sevdayı!
Çekilin üstümdeki gözler!
Çekilin kalbimi kıran sözler!
Üşüyorum çok üşüyorum.
Ellerim soğuk kış aylarını,
Kalbim Haziranı yaşıyor.
Ne yana dönsem aynı
Kafam olmazlara çarpıyor.
Öfkem sınırda nöbet tutarken,
Fedakarlığım sınırı aşıyor.
İçim acıyor çok acıyor.
Bilir misiniz siz?
Acıma yalnız ortak oldum
Dert dinlemekten
Derdimi anlatamaz oldum.
Bu yüzden terledi duvarlar.
Çünkü her gece odamda susamaz oldum.
Doluyum bir yağmur sonrası nehir gibi doluyum.
Hep içime taşmışım.
İçime ağlayıp dışımdan sırıtmışım.
Ama en çok kendimden kaçmışım.
Kime borçluyum bu yanlış seçimi?
Şimdi mutlu olun, bir karanlık sarıyor içimi.