Bi' Karanlık Parladı Aydınlıkta

bir karanlık parladı aydınlıkta
hop! unut bakalım, dedi
bildiğin tüm renkleri anında
ve silindi nevirler bir göz kapayışında

elimi ilk tutan bir çocuğun elleriydi
fakat derisi yara kabuğundan
şey, merak ediyorum da, dedi
yumuşarlar belki üzerlerine ağlasan

göz yaşlarının sert kabuğa çarpışı
bir çocuğu yeni bir acıyla tanıştırdı
iyileşmek sabır gerektiren bir sondu
ve bu bekleyiş derin sancılarla doluydu

ağlaması bana, ızdırabı çocukluğuma düştü
karanlık bekleyiş içinde bir gün ay göründü
bilinmedi kıymeti gün yüzünde, dedi
parıltısı seninle karanlığa gömüldü.