Bir Karanfille Hasbihal

Bir çiçekçi kadının elinde
sallanan bir karanfil dalıyım
büyümeden koparıldım dalımdam
üç kuruş için toprağımdan koparıldım
beş kuruşluk menfaate satıldım
sonra yerlere atıldım hırpalandım
gözyaşlarına boğuldum

Sahte sevdalara nişan oldum
toprağımda can bulmadan
tazeliğimi yaşamadan toprak oldum
olsun diyorsun, olsun bakalım
ama acıların dilleri aynı olur
gözyaşları hep aynı

Söyle ey ıtırlı çiçeği ömrümün
gizemini kim saklıyor böyle benden
bir pençe ki yapışmış yüreğime hep kazıyor
yaprak yaprak tarih içerimde kanıyor

Bir karanfil nasıl açarmış bilmem
mutluluk bu yüzden ırak bana
sürgün yaşamışlığım bundan
kokusuna hasret kalmışım ya çiçeklerin
geceleri irkilerek uyanmam bundan

Çiçekleri barut kokan bir memleketten geldim
o yüzden hüzünlüdür hep mısralarım
sevgisiz kalmışlığım bu yüzden
yüreğimde acıdan başka sunulacak şey yok
bir karanfil nasıl açar bilmem

Kar altındaki bir ülkeden gelmişim
yüreğimin yangınları derin olur
ey hatırlı hanedan çiçeği bilemezsin
sen kanayan yarama ancak karanfil olursun.

09/01/2014