Bir Karanfil Gibiyim Şiiri - Harun Ertaş

Gözlerinde düşen bu son yaş
Ve son ezberimde kalışın
Gece sessiz sedasız gördüm seni
Belki sadece bir rüya olması daha iyi

Dolunay'a benzettiğim çehreni göremiyorum,
Bulutlara saklandı belki tekrar
Güneş'te kendinden ümidi kesmiş gibi
Ay'da yoksun uzun bir süredir

Baharda solup sararan bir karanfil gibiyim
Gökteki yıldızlar şahitti aslında
Seni sevmek, kırık camla oynamak gibi
Batıyor bir bıçak gibi vücuduma

Börtü, böcek ne varsa dindi sesleri
Ve sustu içimdeki bülbüller sana karşı
Nağmesi olmayan bir şarkı gibiyim
Eğer nasıl hissediyorsun diye sorarsan

Gitmek mi vardı gerçekten içinde,
Sana benzetecek milyarlarca yıldız varken
Ve sana bir kum tanesi kadar yakınken
Gündüz, geceye bu kadar düşkün değildi