Bir KARA yazgı... Şiiri - Fatma Ayer

Bir kara yazgı ki;
gelmesin kimselerin başına...
Dünya'ya bir can gelmiş sevgiyle-aşkla,
bir hısım kurşunu almış babayı...
ana henüz yirmili yaşlarda...
bebek kalmış beş aylıkken yetim...
ana ağlar... ''yiğidim bırakma tek başıma''
bebe ağlar biliçsiz bakıp,bakıp anaya...
vermişler anayı iki çocuklu bir dula,
adam azrail sanki; her gün can almaya çalışan...
bebek bir yaşlarında...
gözleri sorgular olanları, neredeyim ben...
ana saklı besler, saklı sever bebesini...
öncelikli olan öbür öksüzlerdir...
dayanamaz ana kendine değil,
yavrusuna yapılanlara...
Şehirdeki çocuksuz amcasına haber salar...
al der bebemi... onu kurtar...
amca alır bebeği bağrına basar...
amca hanımı da anadan ana...
yaşları geçkindir ama büyütürler sevgiyle...
söylemezler çoçuğa gerçekleri...
hala olarak bilir doğuran annesini...
kız mutlu...kız çok zeki...
okulda öğretmenin göz bebeği...
bir gün bir komşu derki; ''sen evlatlıksın''
yıkılır tüm dünyası onikili yaşlarda...
tamir etmeye çalışırken içindeki fırtınaları...
amca-baba kanser olur düşer yataklara...
kız koşturur her ihtiyacına içi yana yana...
üç ay sonunda rahmetli olur amca-baba...
kalır bir yaşlı yenge-anasıyla...
liseyi bitirir genç kız başarıyla...
sınava girer başarır bir devlet dairesine...
çalışır, çabalar... durması lazımdır ayakları üzerinde...
sıkıntısı yoktur maddiyattan yana...ama
sol yanında hep bir sızı oturur...
çıkar karşısına arkadaş ağabeyi...
düşer kızın peşine, bırakmaz yakasını...
evlenirler...
beş ay sonra...
yenge-anacığını da kaybeder...
herşeyi olmuştur kocası...
o olmazsa yaşayamam ben zanneder...
adamıştır kendisini eşine...
neyi varsa serer önüne...
evini satar araba alır...tek o mutlu olsun diye...
birde oğulları olur dünya güzeli...
işinden ayrılır... bebeğimi sevgiyle büyüteyim diye...
ikinci oğlu olur... O çok,çok mutludur...
yüreğindeki o ince sızıyı bile unutmuştur...
bütün dünyası eşi ve çocukları olmuştur...
gücünün her zerresini sevdiklerine adamıştır...
birgün duyarki;
koca sevgilisiyle kolkola dolaşıyormuş sokaklarda...
arar bulur kadını...
''uzak dur yuvamdan... ben yetim büyüdüm...''
'' büyümesin yavrularım anasız-babasız''...
adam derki;
-kes sesini! ! ! sen de olacaksın o da...
dayanamaz onuru böyle bir aşağılanmaya...
alır çocuklarını, sorumluluklarını...
devam eder yoluna tek başına...
tekrar eski işine başlar...birde açıktan yüksekokul bitirir...
kaybettiği yıllarını telafi eder...
çocuklarını okutur...ikiside ünüversite mezunudur...
gururludur...hayatını onlara adamaktan...
tek,tek yuvadan ayrılırlar...
yalnızdır ama mutludur...
ya da öyle avunur...
emeklidir... yorgundur...
kulağı telefonun sesinde...
gözleri camda, yollarda...
herkes kendi yaşam kavgasında...
akıllarına gelmemiştir belki aramak...
yada zamanları yoktur belki..
teselliler bulur kendince...
o geçmişin acıları daha da büyümüştür sanki...
bir yudum sevgiye muhtaç olduktan sonra..
artık yaşasada olur...yaşamasada..........

Fatma Ayer