Bir Kara Sevda Şiiri - Metin Arifoğulları

Nisan yağmuru ile geldin gönlüme.
Hazan esintisi ile çekip gittin.
Soramadım sebebini.
Ansızın veda ettin.

Güller açtı yeniden dalında
Ama yoksun sen
Karabulutlar üşüştü sevdamıza
Boşalttı kinini üzeremize
Nerden bilebilirdim bu yağmurun
Ayrılığın son gözyaşları olacağını
Bulutlar hain bulutlar vefasız
Bulutlar zalim bulutlar acımasız
Ve sevadamız savunmasız
Teslim olduk onlara
Ne hayaller kurardım
Tıpkı dalından koparılmış
Bir yaprak gibi sarardım soldum.

Sen şimdi çok uzak ellerde...
Yağmura teslim olmuş bir gül
Ben çöl sıcaklığında sevdanla
Kavrulan yaralı bir gönül.

Yağmurlar düşüyor güller üzerine.
İçime damlayan göz yaşı gibi.
Bir kara sevda idi bu
Yaşandı ve acıları ile bitti....