Bir Kara Sevda Şiiri - Ferhat Yılmaz

Bir kara sevdaydı yüreğime dolan,
Deliydim viraneydim...
Canımı verecek kadar aşıktım sana,
Ne yaptın bana?
Başım dumanlı,
Feryat figan yalvardım sana,
Feleğe isyana kadar uzandı ızdırabım,
Ömrüm çaresiz,
Hayat perişan,
Nefes almak ızdırap,
Yıkık perişan halim.
Beni sensiz bıraktın,
Kalbim her atışında adını haykırır.
Sana isyanım büyük,
Dertler dehlizindeyim,
Bedenim dikenli bir dal,
İçimdeki yangın bu şehri yakar,
Aşkın dünyamı yıktı,
Benden uzakta beni düşünüyormusun?
Umrundamı çektirdiğin ızdırap?
Sana olan sitemlerimi rüzgara saldım,
Şehrine uğradığında aldığın her nefes can evini yaksın,
Yanki benim aşkımdan
Çaresizlikten deli divane olup
Yüreğimin nasıl yandığını anlayasın,
İçime akan bu sevda ırmağı bu ateşi söndüremiyor,
Gözlerim ağrıyor,
Gözyaşlarım kurudu,
İçim volkan gibi ateş yağdırıyor yüreğime,
Sahi vicdanın rahatmı senin?
Sen ağlıyordun,
Sönüyormu içindeki bensizlik ateşi?
Rahatmı başın gece yastığa koyduğunda?
Eğer evet diyorsan bundan sonra olmayacak,
Çünkü dünyamı yıktın,can evimi yıktın,
Ve içimdeki bu yangın bu şehri nasıl yakıyorsa,
Senide yakacak,
Ve bu feryadım senin kulaklarında ömrün boyunca çınlayacak,
İnanıyorum,
Çünkü ahım hiç bir zaman yerde kalmayacak...