Bir Kar Tanesi Şiiri - Taş İskele

Kar tanesi insan.
Uzaktan benzer, tanıdıkça benzemez insan.
Bir benzerler kümesinde yaşarız yine de.
Bir taklit ki,
Mukallit eylemler.
Tutsaklığı anne rahminin cidarında başlasa da,
Bir bağımsızlık büyütür ki,
Yürüten yürek,
En yürekli yürek.

Tek harfli heceler büyütür bizi,
Şaşma ünlemleri olduğunu bilmeden,
Ağlarız habersiz olduğumuz yarınlara…

Üç ana renkten,
Rengârenk farklılığın uyumu,
Yine de her renk kendi yalnızlığında gökkuşağında.

Yürek yaşatır,
Zihin tutsak eder insanı.
Ah dışlanma korkusu
Yalnızlığın mihengine vur kendini…
Yalnızlık öyle paha ki,
Paylaşılamaz.

Pranga zihninde,
Zincir boyu yürek uçuşunda.
Özgürlüğün çemberinin çapı bir pergel boynunda.

Ah kar tanesi,
Baharı muştulayan kardelen seni bekliyor,
Kaçma,
Gel,
zamansız gel…

Hayatın döngüsünde özün su,
Özsuyunda,
fıtratına meftun canlar var…

Gel.