Bir kar etmiyor artık Şiiri - Mustafa Ci ...

Bir kar etmiyor artık
Sinemde derlediğim serzenişlerimden arta kalanlar
Vakit geçiyor, iklim yenileniyor ve insan kimliği şaşırtarak değişiyor

Ne kadar uhde kalsa
Kalbim kendi solgunluğunda nefese ihtiyaç duyunca
Mütemadiyen umutlarıma karlar yağınca ve şevk uzaklardan bakınca

Annem ve babam
Kabirlerinde öksüz ve yetim halime hayıflanınca
Mezarlar, kefensiz yatan nazarlar ve bir türlü ibret almayan canlar

Hınca sarılanlar
Hırs ile hadiselere katma değer katarak sırıtanlar
Arsızlığı ve duyarsızlığı marifet sayarak hokkabazlık yapan yobazlar

Etrafımı kuşatan
Ve sırf kazanmak uğruna faziletleri dışlayan kanlar
Masumca av olanlar, hakları ellerinden gasp edilen zavallı olan insanlar

Devri köleliğe
Her geçen gün koşar adımlarla can atan mahrumlar
Prangalarıyla ihata eden ve vicdanları tarumar eden müstekbir adımlar

Edebi dışlayanlar
Pervasızlığı marifet olarak telakki eden bağnazlar
İnsan kimliğini tahrip eden kansız ve vicdansız tağuti hırslar ve canlar

Nereye baksam
Ve nazarlarımı saklayarak umutla bir cana yaklaşsam
Maslahatlar ve takiyyeler tuzağında gizlenen emeller karşıma çıkıyorlar

Adaletten söz edenler
Menfaatleri doğrultusunda en büyük tahribi yaparak
Ve evrensel hukuku hiçe sayarak ve milletin âli menfaatlerini dışlıyorlar

Nisa kimliğini kullanarak
Örtülerin arkasına sığınarak bizzat mahkûm ediyorlar
Hak adına gasp ederek, siyasi emellerine alet etmekten hiç arlanmıyorlar