Bir Kâr Bir Ar Şiiri - İrem Günerkan

Bu şiir, yaşamla vedalaşma duygusunu derin bir melankoliyle işliyor. Şair, her sonun bir başlangıç olduğunu kabul etse de bu kez sonun gerçek ve geri dönüşsüz olduğunu hissettiriyor. Aşka ve sevgiye olan inancını yitirmiş; duygularını birer “atıf” gibi geçmişe yazmış. Kendi iç yolculuğunda, aynalara bile bakamayacak kadar yabancılaşmış kendine. Toprakla bedenini harmanlaması, ölümü ya da büyük bir ruhsal çöküşü simgeliyor. Arafta kalmak ise ne tam yaşamda ne de ölümde olmanın, bir boşlukta sürüklenmenin sembolü. “Kalakaldım ben boş duvar” dizesi, ruhsuzluk ve yalnızlığın en çıplak ifadesi. Ve son dizede, hayatı boyunca belki de ulaşamadığı muradın, bir ayda gerçekleşmiş olması, kaderin alaycı bir cilvesi gibi. Bu şiir, varoluşsal bir acının, umutla vedanın ve sessiz çığlıkların destansı bir yankısıdır.