Bir kanat çırpar gibi uçuyor ruhum

Bir kanat çırpar gibi uçuyor ruhum…

Rüzgâr seni çok uzaklardaki sığınağına taşıdı
Görünmez oldun gözlerimde yalnızlığı tanıştırdın
İçimdeki ateşinle tutuştum bir anda kıvılcım oldun
Küllerimden sevgimi dağıttım toz zerreciklerine…
Çok yıprattı gördüklerim sessizliğin dağlarında dolaştım
Yürüdüm gecelerin yutan kayıplarında sabaha kadar
Taştın ruhumdan beni de alıp uzakların yamaçlarına
İşte ben o zaman anladım ki; sendeydim her zaman…
Haydi, duy sesimi bak sevgime gör içinde ben varım
Yıllara meydan okudum sana kavuşmak için
Sense beni unuttun yüreğinden atarak uçurumlara
Düşüyorum sessizce en derin çukura değmiyor hala bedenim…
Bir kaya dokunmuyor canıma ve ben duygularıma hapis sevdalı
Delice adımlarımda kayboldum arama artık beni
Bakışlarım kör oldu sevgimi gömdüm yüreğimden söktüm
Bir kanat çırpar gibi uçuyor ruhum hayata küskün…

Oktay ÇEKAL
01.11.2012–19.09