Bir kan uyudu Şiiri - Birkan Demirci

Bir vasiyetim var size dostlar,
Ölürsem hocalara bırakmasınlar,
Bir yarenim gelsin tutsun elimden,
Toprağa gurbetçe katmasınlar.

Ne minare isterim, ne sela,
Gönlüme üflensin bir hoş seda.
Dostun nefesini duysun melekler,
Kur’anla, ayetle yas tutmasınlar.

Cennet dileseler, ben yol seçerim,
Cehennem kursalar, ateş içerim,
Benim mahşerime benle göçerim,
Sırat’ı korkuyla anlatmasınlar.

Bir gün kapıma varıp saz çalın,
Gözyaşını değil, muhabbet salın,
Demimi hatırlat, özümü alın,
Arkamdan matemle ağlatmasınlar.

Bir çınar diksinler başucuma,
Gölgesi düşsün hem baharıma,
Yaprağı dökülsün mezar taşıma,
Dalını baltayla kırdırmasınlar.

Çok yollar gezdim ben, çok da yoruldum,
Akan bir ırmaktım, deryayla doldum,
Hakk’ı sorarken ben kendim buldum,
Başka kapılarda aratmasınlar.

Can gider, kalırsa sadece sözüm,
Ezeli ezelde dönüp de yüzüm,
Ne ayrı kul vardır, ne ayrı özüm,
Hakk’ı benden gayrı göstermesinler.

Bir dem gelin deyin, bir kan uyudu,
Aşk ile çalındı, gönüller duydu,
Ömrün defteri de burada doydu,
“Devrin daim olsun” desin dursunlar.