*Bir Kalp Fethi Şiiri - Güçlü Sönmez

Ey zaman, ey feza
Olur mu sevmemek gecenin karanlığını
Yıldızların gösterişini, rüzgarların okşayışını

Gölgelerin ardında saklıyken yıllarca
Gizemi kırıp karıştı aydınlığa
Bir güvercinle göndereceği haberi beklerken
Kalabalık ordusuyla yıktı kalbimin kapılarını
Bir anda diyarımda saltanatını kurdu
'Misafirim değil, sahibim ol' dedim
Önce kabul etti, sonra düşündü
Belli ki başka diyarların fethindeydi aklı
Benimkinin kapısından bakıp çıktı
'Gel, gez, gör... Bir dünya kadar güzellikler var, yaşa' dedim
Ona baş şehri verecektim
Kafası karıştı, anlamadı, istemedi
Onun için savunma kalkanlarımı indirmiştim
Değerlendirmedi
Ardından bir damla göz yaşı kalbime düşerken
Yıkılan kapılardan çok daha güçlüleri oluşuyordu

Aşk avaresiyken çok yanlış yaptım, yaptı
Aşk esiriyken bir çok şeyi göremedim, göremedi
Aşk sarhoşuyken çok güzellikler yaşadım, yaşadı
Ama o ayaklarını yere basmak istedi
Benim gibi bulutlarda uçan biriyle yapamazdı
Gerçek olduğunu sandığı yola girdi
Benim kaçmak istediğim dünyaya sarıldı

Geceleri bile gitgide seyrekleşen düşüncesi
Kalbimde belki de biten hükümdarlığı
Ne olursa olsun, kinsiz diyarımdaki yerini değiştiremezdi
Bundan sonra hiçbir ordusuyla kalbimin kapılarını yıkamazdı
Kapılar ancak usulca çalındıklarında açılabilirlerdi

(Astoria NY, Aralık 1998)