Bir Kalemde Şiiri - Nurcan Bingöl

Seni düşünüp ağladım bu gece
için için akıttım gözyaşlarımı yastığa
kimse duymasın diye düğümlendi hıçkırıklar boğazıma
Beni benden eden gözleri düşündüm
bakışlarımız kilitlendiğinde biranda kıvılcımlar çıkardı ya,
o çarpışma etkisiyle ışığın yansırdı işte yüzüme
Sonra sözlerin takıldı aklıma
masal anlatırcasına huzur verirdi sesin, dinlerdim seni çocukça
sus pus olurdum serüvene çıkardım tılsımlı kelimerinde
Kışkırtan bir başkalık vardı sen de
yanaklarım kızarıp utandığım anlarda nasılda sesim titrerdi,
Adı konmayan bir duyguydu aramızdaki
bunu ben bile itiraf edememiyordum ki kendime
sana nasıl anlatabilirdim sen gibi yandığımı
Olmayız, olamayız tutunamayız zamanda bu duygu yasak
tuzakların var, duvar olurum aşkına
cennetteki yasak elmayı koparmak gibi bu,
uyma şeytana kovulma kal cennetimde
aşk buysa yakınında hissettir bari, izin ver ışığınla parlamama
uzaktan baksamda kalbine dokunamadan
varlığın olmalı, yokluğuna dayanma gücüm var mı acaba
İstemiyorum tattırma, tartma yokluğunla cezalandırma
Karşılık veremiyorum ya duygularına sebebini sorma ne olur anla
kasılıyor kalbim acıyor düşünmek bile ağlatıyor baksana
ne varlığında tam duygumu açabiliyorum, ne yokluğunu kaldırabiliyorum
Düşünce denizinde boğuldum; duygun, duyguma gebe
gitme arasıra uğra yine takıl gözlerime, ak sözlerinle gönlüme
arkadaş, dost, sevgili ne olursa adın her neyse herşeysin ben de
Silemem bir kalemde, kal işte gitme...