Bir Kaldırımda Benden... Şiiri - Erdem Y ...

ayazın ev sahipliği yaptığı bu kaldırım da
bedenimin hissezleşmesi pek de umrumda değil
hiç bir şey düşünmek istemiyorum...
yarına dair planlar yapmak,
zaten bilirsin beni...
planlar bana göre değil..
amaçlar hayaller....
nasıl olsa hep bir hayal kırıklığı...
üşüyen sadece bedenim değil...
yarınlarım çoktan dondu soğuktan...
uzanıp kalsam bu kaldırımda kurtarılma ihtamilimde % 0 olsa....
aslında bu bile bir plan...
tutsaklıklardan kurtuldum sanırım...
aldatılışlardan,yenilgilerden.iki yüzlülükten...
ve en önemlisi kendimden...
sabahları uyanıyorum uzun uzun ayna daki yüze bakıyorum...
tanıdık bir yüz...
sonra dışarı çıkmak için bir hamle yapıyorum
bir kapıyı açmak ne kadar zor gelebilir ki insana..
hayır diyorum kendime..
ben dışarı çıkmamalıyım....
ve mutlu sonu gecenin bir yarısı bu kaldırımda sonlandırıyorum..
mutluyum gercekten...
karanlık yalnızlık...
yanımda kımsenın olmasını ıstemeyısım.

hepsı koca bır yalan..
ve bu yalanın ortasında sacma olan temız kaldıgıma ınanmam.
sadece nakaratını bildiğim bir şarkı
avaz avaz bağırıyorum
artık bedenimi de hissetmiyorum
gücüm azalıyor...
başım yerde,ve uzandım işte...
varoluşun başlaması gereken yerde ben sonsuzluğu seçiyorum....
ve bedenim gecenin sessizliğiyle sevişmekte...
bu olsa olsa bir zamanlar bir erdem varmış
ve yok olmuş diye başlıyan acı bir hikaye...
ERDEM YAĞCI