Bir Kalbin Hazin Öyküsü

Bir kalbin hazin öyküsüdür bu,
Hayatla başı dertteyken,
Çaresizlik belini bükmüş,
Gidecek ne bir yer nede bir dost yok,
Gündüz gözleri karanlığa bürünmüş,
Sabır taşı ise çoktan kırılmış,
Yıldızlar susup parlamaz olmuş,
Güneş,kara buluta saklanıp,
Üşüyen ruhunu ısıtmaz olmuş nicedir,
Acılar tüm güzelliklerine prangalar vurmuş,
Ve birgün,yaşamla ölüm arasında o çizgide,
Çalınır kalp kapısı ansızın,
Gül kadifesi güzelliğinde bir ses,
Sarar tüm hücrelerine kadar milim milim,
Zapt edilmemiş kale gibi mağrur tabuları,
Bir bir yıkarak sessizce zapt eder,
Munis bir teslimiyet ürkek ve acemi,
Yalın ayak o kızgın kumlara basar gibi,
Acı, yakıcı,bir o kadarda güzel,
Yeniden doğuşun süreci başlar kendince,
Teslimiyet tutkuyla vuslata yolculuk,
Binbir gece masalı,
Acemi kaptan,bilinmezlik diyarındadır ansızın,
Kendini bulur bulurda amma!
İpliği pazara dökülmüş,
İnancı,sevgi kalesi tarumar,tabuları param parça,
Keyif tamtamlarının arasında,
Şuh kahkahalarının ortasında,
Yıkılmışlığının,tükenişiğinin resmidir,
Bu iğrenç perde,
Oysaki; bilmeli gün gelip,
Keser dönüp sap dönüp,
Bu hesabı ödetecek YARADAN