Ne olur gelsen bir kahve içimi,
Yokluğun sinemi sanki eziyor.
Falıma bakıp ta görsen içimi,
Hasretin bağrımda nasıl geziyor!
Sinemi kavuran mehtap bakışın,
Gözlerin şavkıyla şimşek çakışın,
Nehirler misali kalbe akışın,
Hasretin durmadan beni eziyor.
Gündüzler perişan güneş doğmuyor.
Pencerem yastadır ışık ağmıyor.
Hasretin çığ gibi kalbe sığmıyor,
Neşterler vurulup iflah kesiyor.
Uykumu yitiren geceler senden.
Vuslatın sökülüp savrulur tenden.
An gelir nefesim uçuşur benden,
Yorulmuş yüreğim inan seziyor.
Mevsimler karıştı unuttum yazı.
Hayatım anlamsız kalmadı hazzı.
Bendeki yazılar bir başka yazı,
Takvimler fermanı fena yazıyor.
Yıkılmış perişan ören gibiyim.
Feryadı dinmeyen siren gibiyim.
Yargısız mahzene giren gibiyim,
Yaralı Şahinler bana benziyor.
03 / 09 / 2020
Kayıt Tarihi : 26.1.2021 16:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!