Bir Kahve İçimi Şiiri - Şair Şahin Karaman

Ne olur gelsen bir kahve içimi,
Yokluğun sinemi sanki eziyor.
Falıma bakıp ta görsen içimi,
Hasretin bağrımda nasıl geziyor!

Sinemi kavuran mehtap bakışın,
Gözlerin şavkıyla şimşek çakışın,
Nehirler misali kalbe akışın,
Hasretin durmadan beni eziyor.

Gündüzler perişan güneş doğmuyor.
Pencerem yastadır ışık ağmıyor.
Hasretin çığ gibi kalbe sığmıyor,
Neşterler vurulup iflah kesiyor.

Uykumu yitiren geceler senden.
Vuslatın sökülüp savrulur tenden.
An gelir nefesim uçuşur benden,
Yorulmuş yüreğim inan seziyor.

Mevsimler karıştı unuttum yazı.
Hayatım anlamsız kalmadı hazzı.
Bendeki yazılar bir başka yazı,
Takvimler fermanı fena yazıyor.

Yıkılmış perişan ören gibiyim.
Feryadı dinmeyen siren gibiyim.
Yargısız mahzene giren gibiyim,
Yaralı Şahinler bana benziyor.

03 / 09 / 2020