Yıl 2005, mevsim yazdı..
Güneş alabildiğine kızıl ve sıcaktı.
Fakat ruhum buz gibi, donmuş ve yapayalnızdı.
Ruhumu ruhuyla ısıttı, o bir kahramandı..
Milyonlarca insan, koskoca şehir ve yapayalnızken ben..
Issızdım, yalnızdım, tamda bunalmışken…
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta