Bir Kadının Gözyaşları Şiiri - Cem Kamalı

Bir kadın ağlar geceleri,
Gözünde gurbetin o hoyrat bakışı,
Kalbinde aşkın ince nakışı,
Yâd eder güneşi.
Bin dereden yağmur çeker şehre,
Camın buğusunda yaşar heceleri.
Kahverengi gözleri,
Kana bulaşmış içleri,
Bir hasret ki çektiği,
Annesiz kalmış bir yetim gibi.
Beş vakit hüzün akıyor alnından dizlerine,
Boynunda ince bir şal,
Başında ipekten bir örtü,
Bir zamanlar yüreğinde bahar bahçe,
İçerinde böcek börtü yaşarken delice,
Şimdi gözyaşlarını çekiyor bir tespihte.
Buram buram yalnızlık kokuyor,
Seyre durduğu o büyük,
Ve karanlık şehirde,
Ne gelen biri var bu şehre,
Ne de gidecek bir kimse..