yüzündeki tatlı acıyı aldın giderken
benimse benliğimden kalbim eksildi
karanlığımda bir ışık, aydınlığımda
göremedim deniz gözlerinin kir tutmuş resmini
hayatım bir kadının elinde
sonsuz karanlığımdan düştüm aydınlığına
ve ilk ışığı gördü gözlerim
ne acı değil mi olanı yıkmak
ne zor gelir insana ayrılığı tatmak
ve feth ettiğin yerden yenilgiyle çıkmak
yorucu değil mi bazen yaşamak
bazen bende tattım hayatım kalleşliğini
bize de yürüdü ve bizde yürüdük
üstüne bazı şeylerin
daha fazla gelme üstüme
çünkü yıkıldı ve tamiri zor
Kayıt Tarihi : 7.1.2010 11:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Harikaydi Kardesim severek okudum yuregine saglik guzelikler seninle olsun***Tam Puan***
TÜM YORUMLAR (7)