Bir Kadının Düşleri Şiiri - Mahmut Özkan

BİR KADININ DÜŞLERİ

Düşlerimde uzanırken dalınca gözlerim
Hep seni arıyor gittiğin yerden
Bir haber gelir mi sevinçle her an
Özlüyorum yolunu geceye aldırmadan

Eskiden böyle miydi hayatımız
Çok güzel günler neşemiz vardı
Herkesin yaşama özlemiydi aşkımız
Hiç bitmesin diye güller bile ağladı

Ruhun bedenimde dolaşıyor her yerde
Hayalin var birde sessiz dört duvar
Onlarla konuşurum kendi halimde
Ben çaresiz çare bensiz beni kim anlar

Nasıl anlatılır yaşanmadan heyecan
Duymuyor ki beni karşımda duran insan
Ben akvaryuma konulan sanki bir balık
Nerede yaşar bilmem sevgisiz varlık

Baharı yaşamadan yazım kış oldu
Bir gülün ömrü açmadan soldu
Mimozalar bilir mi yaprak dökeceğini
Ben ümitsiz ümide vermişim düşlerimi

Artık anlayamazsın ne sen nede aynalar
Sorgularda cevapsız cevaplarda sorgular
Hiç dinmiyor gözyaşım yorgun düştü anılar
Umutsuz umutlarda gelir belki yarınlar..!