at başı kaçırıyoruz birbirimizi
her akşam
kıyamete kırılıyoruz
gözlerimiz ardına kadar açık
kulaklarımız asılı son/bahara
bir kadını yürüyoruz
hiç durmadan
istasyonları yaslanıyoruz
yağmur alabildiğine yağmıyor
akşamdan kalma bir bulut gerneşiyor
denize
kadını ağlıyoruz
kıyı boyunca
kadın buluta gülüyor bizi
göz kenarlarında
çocuk (g) izi
öpülmüş yanakları kan revân
onlar
bakımsız çoğalma kara/köyde
bizse
kendini fesheden anlaşmayız
kelimeleri yontma
taş devrinden kalma
Mart 88
Ankara
Kayıt Tarihi : 22.12.2007 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hece ölçüleriyle yazılmaz mı, ne münasebet! Yazılır yazılmasına da, geleneksel hece şiirselliğini yinelemek tehlikesinden ataklıkla kurtulmak ve yepyeni bir biçem (üslup) oluşturmak koşuluyla! Öyle ya, o zaman ne diye genç hececileri okuyayım, Karacaoğlan, Pir Sultan, Âşık Veysel dururken? Bir ara, deneyimli edebiyat insanı Erdoğan Alkan da denemişti bu yolu (hattâ, halk şiiri tarzında bir kitabı bile var), bir çığır açamadıktan sonra demeyeyim de, bir özgünlük getiremedikten sonra, şiir havzamıza ne kazandırır bu girişimler?
Aktaş, şair olmasına şair; gelgelelim, modern (modernist değil!) şiirin çevriminde daha bir şair.
[email protected]
Bu şiirinizde dizeleri değil, dizelerin arasında anlatılana varmak amaç.. Ancak şu dizelerin hakkını vermek gerekecek...
..Kendini fesheden anlaşmayız..
..Kelimeleri yontma..
..Taş devrinden kalma..
Ne dersiniz !.. İnsanın tüm çabaları yetmiyor yaşamın girdabında olup bitenleri çözmeye....
Dah başarılı olanları üretmeniz dileğiyle...
Sevgiler..
TÜM YORUMLAR (2)