Bir kadın vardı hali perişan
Bir ölü gibi yalnız yaşayan
Boş bir umuda sarılıp kalan
Bir kadın tanıdım yalnız yaşlanan
Bir kadın vardı yalnız ve yoksul
Bir çulu bile üstünde yoktu
Yiyecek bir parça aşıda yok tu
Bunu bile ona görenler çoktu
Bir kadın vardı tahta bir evde
Hiçbir şeyi yoktu yakacak bile
Üşüdükçe sarılır battaniyesine
Halini görüp de acıyan nerde
Bir kadın vardı seksen yaşında
Yağmurlar karlar yağar başına
Sarılmış yanmayan boş bir sobaya
Yardım eden de yoktu yaşlı kadına
Bir kadın vardı soğuk da titreyen
Çıplak ayaklarla karda yürüyen
Düşünüp durur nereye gitsem
Yine tahta evime gerimi dönsem
Feryat etsem duyan olur mu beni
Yavruma seslensem bana gel dermi?
Çalsam kapısını acaba sevinirmi ki?
Yoksa yüzüme kapayıp döner de gider mi?
Bana anam deyip de bağrına basarmıydı?
Kim bilir boş ver
Dön tahta evine kaderim böyle
(06.10.2008 Pazartesi)
Kayıt Tarihi : 9.7.2009 15:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!