Bir Kadın Tanıdım Şiiri - Abdullah Ercan

Bir kadın tanıdım
Asil yüreğinden bildim O'nu

Unuttuğum tüm şarkıları buldum
Diğer nüshasında yüreğimin
Dökülür
Savrulur
Seyyar notalarla
Sazımın her nâğmesinden
Mevsimsizce bu çığlık

En çok seni bildim diyordu
Diline kilit vurduğum cümleler
Satır aralarındaki her nokta
Bir hiç kadar doluydu

Bir kadın tanıdım
Hep hiç bildim O'nu

''HÎÇ''
Hiç adıyla anılmadan adım
Yan yana düşmeden gölgem
Daha kaç kez doğacak güneş
Sabah yıldızımın üzerine

Gözbebeklerine doldurup bütün yıldızları
Söndürerek müptezel ışıklarını şehrin
Bir gece vakti âsumânda doğup
Yanmak ve yakmak
Son yaz sıcaklığında güneşin

Bir kadın tanıdım
Hep güneşim bildim O'nu

Ben kadar ıssız geceden kalma uzaklar
Yorgun kanatlı güvercinler dolaşır şimdi
Terkettiği gökyüzünde göçebe kuşların
Her akşam yeni bir masal anlatır
Mum ışığında yükselerek
Şiirlerin efkârı
Efkârlı şiirlere...

Bir kadın tanıdım
Hep şiirim bildim O'nu

Sana öykünecek bunca şiir
Bir bir dökülüp dudaklarımdan
Adını fısıldayacağım her satırda kulağına
Sen yine doğacaksın geceye
Yıldız salkımlarından

Âh... Şehrazâd
Leylâ'yı öldürdü masalın
Nice bin gece anlatılan
O bir gece girdin masalıma
Kerpiç duvarlı evlerden
Yarı uykulu dinledik sabah ezanlarını
Gün doğumu pencerelerde
Tac'landı kırlar ovalar
Papatyalar topladım
Genç kızlık saçlarına

Bir kadın tanıdım
Hep gurbetim bildim O'nu