Bir Kadın Tanıdım Şiiri - İsmail Alay

BİR KADIN TANIDIM
Bir kadın tanıdım tam altmış yıl önce
Dünyaya ilk geldiğimde,onu görünce
Tutuşundan belliydi,şefkatli,merhametli...
Vuruldum ona,büyüyüp başkalarını görünce.
Bir kadın tanıdım,eyvallahı yoktu kimseye.
Tozunu çıkarırdı,yaptığı,gördüğü işinde.
Bir kadın tanıdım,korkusuz mu korkusuz!
En çok nefret ettiği,onursuz!
Bir kadın tanıdım,zayıfı ezmeyen güçlü!
İnançlı,fedakâr,azimli,son derece içli...
Bir kadın tanıdım,evine bağlı,eşine sadık!
Ölçülü,seviyeli,her evladına yürekten yanık!
Yıllarca kokladı,kolladı bizleri!
Kimseye muhtaç etmedi bizleri!
Tanısaydınız,severdi sizleri!
Merhametli,şefkatli gözleri.
Bir kadın tanıdım,uysal mı uysal!
Bir çocuk tavrıyla,süzen gözleri!
Bir kadın tanıdım,yardıma koşan
Durmak bilmeyen,dağı taşı aşan!
Sabah ezanıyla uyanıp,işlere koşan.
Tandırın dumanı,tarlanın tozu.
Orağın sesi,yaşmağın teri,damla damla...
Emeğin tadı...
Bunların hepsi,mazinin yadı...
Bir kadın tanıdım,yiğit mi yiğit!
Öldüğünde, yakmadım,diyemem ağıt!
Bir kalem, bir de kâğıt..
Gönlümden söküldü
Aklımdan süzüldü
Dilime döküldü...
Kimseye muhtaç olmadı
Kimseye muhtaç etmedi
Onurlu,şefkatli,merhametli!
Adamın zirvesi,insanın hası
Gönlümün paşası
Anam.
Merhametliydin
Merhamet etsin sana Mevlam.
Dualıydın
Dualar sana canım,kanım
Anam.
Bir kadın tanıdım,kadındı ha!
O kadın!
Anam.
Uzman Eğitimci.Şair.Yazar/İsmail Alay