Bir Kadın Tanıdım Şiiri - Ramazan Sarıtemur

Bir kadın tanıdım;
Var ile Yok arasında biriydi.
Beşerin anlayamadığı bir halde,
Galü bela daki kadar derinlerde, bilinmezlerde...
Kimsenin bilmediği bir dille yazılmış kitap gibiydi.
Adına destansı şiirler yazılır, türküler ithaf edilirdi! ..

Bir kadın tanıdım;
Masallarda dahi eşi benzeri olmayan...
Aşka hasret, sevgiyle kucaklanmadan eriyen bir can! ..
Sol yanı çökmüş azzametli bir gemi gibiydi.
Sevda yorgunu, kolu kanadı budanmış serçe misali,
Çırpınıp dururdu, çektiği sigarasının dumanında.

Bir kadın tanıdım;
Ak düşen saçlarından habersizdi,
Yüreği; kan revan içinde, taşan bir volkan gibiydi,
Gün be gün, dirhem dirhem tükeniyordu.
Çok şey ister gibi görünsede,
Aslında bir damla huzura razı gibiydi.

Bir kadın tanıdım;
Parlayan gözlerinin ardı hep yağmurluydu.
Nuhun tufanından çıkmış kadar şaşkın,
Ve Bir o kadar harap, bir o kadar yorgundu.
Elleri her an tutulmaya muhtac kadar hazır,
Ne aradağını bilmez bir halde yüreği,
Her kese açık, saf ve şuursuzdu.

Bir kadın tanıdım;
Ruhu alev dalgalı, zihni karışıktı.
Dilinde bazen gazel, bazın ağıt olurdu.
O dev yürğindeki azap, o kadar belirgindiki,
Kevser hazzı veren o dudaklarından,
Yürek yakan korlar dökülürdü.

Bir kadın tanıdım;
Dünyanın kirinden, gürültüsünden ağlardı.
Ağlardı ama sesi duyulmaz,
Billur yaşlarını kimseler göremezdi...
Çünkü onları, yüreğindeki yangına dökerdi.

Bir kadın tanıdım;
Varlığının, Azametinin ve Asaletinin farkında gibi,
Bir başına, köşe bucak mutluluğun peşinde.
İçinde bulunduğu yangınlara inat,
Usanmadan, bıkmadan özünü arıyordu.

Bir kadın tanıdım;
Vakarı varlığını aşıyordu.
Şiirlerimde yaşar, Türkülere de vurgundu.
Yolunu şaşırmış bir kelebek gibi,
Ne yaptığını, nereye uçtuğunu bilmez bir halde,
Daldan dala savruluyordu

Bir kadın tanıdım;
Kalbi merhamet sofrası gibi berketli,
Gökyüzü kadar engin ve huzurlu...
Toprak kadar cömert, Ölü kadar sessizdi.
Güneş kadar sıcak, ve aydın biriydi! ..

Bir kadın tanıdım;
Yanlış zamanımda karşıma çıkan,
Ölmüş bu cana, can olan bir kadın! ..
Heves değil, nefes aldığım bir kadın! ..
Hiç olmadığım kadar, karşısında çaresiz kaldığım,
Yokluğuna kahr olduğum, tükendiğim, bittiğim,
Gelişi ile cesedi cana, Gidişiyle canı cesede döndüren,
Bir kadın tanıdım işte! ..

Ve ben;
Ben, bu kadını sevdim işte!

Ey Eda;
Anlatamaz hiçbir şey seni; Ne Şairin şiiri, Ne de Gazel.
Seninle olmak bir yana, hayalin bile güzel!

18 Eylül 2011 / Saat: 17:00