Bir Kadın Sevdim Şiiri - Murat Uyar

Bir kadın sevdim ben
Bakışları hiç kimseye benzemeyen
Gözlerinin arkasına gizlemişti
Kimseye göstermediği yalnızlığını
Bir dalgalansaydı sustukları
Yıkar geçerdi gözyaşları
Gözlerinde ördüğü duvarları

Bir kadın sevdim ben
Elleri hiç kimseye benzemeyen
Sevgi ile ısınmış
Bir çift el değmemişti ellerine
Taş gibi sıkılmıştı elleri
Hayat kavgasındaki yalnızlığına
Bir bıraksaydı ellerini avuçlarıma
Yoldaş olurdu ellerim
Anlaşılmamış yalnızlığına

Bir kadın sevdim ben
Saçları da hiç kimseye benzemeyen
Sevgi dolu bir öpüş
Değmemişti tek bir teline
Bir bıraksaydı saçlarını
Deli gibi çarpan kalbimin avuçlarına
İçimi kokusuyla doldurur
Yoldaş olurdu nefesim
Adına yarın denen yolculuğuna...