Bir kadın sevdim ben,
Bir kadın sevdi beni...
Bir kadın ki ancak bu kadar güzel olabilirdi.
Ve ancak;
bu kadar yeşil bakabilirdi gözleri...
Gecenin en karanlık kuytusunda
ve en yalnızlığında ceberrut dertlerin,
Gelip karşımda duran,
Yeryüzünün cenneti;
Cennet gibi yemyeşil gözleri...
Bir kadın sevdi beni!
Bir kadın sevdim ben...
Ki ancak bu kadar sevilebilirdi bir fani.
Kader bağlasa da kelimeleri,
Söylemişti...
Kapatıp gözlerimi,
Nefesimi tutup...
Öyle dinlemiştim, beni sevdiğini...
Gizli, saklı, utangaç ve pişman...
Öyle bir sevdaydı ki bu,
Kendine bile pinhan!
Bir kadın sevdi beni.
Bir kadın sevdim ben...
Bana yasak, bana haram, bana...
Uzak;
“A” ile “Z” kadar uzak...
Şiirime kafiye, cümlelerime özne...
Ama gizli,
tıpkı tüm ölüler gibi...
Bir kadın sevdi beni,
Kendi yandı,
Ben yandım.
Ve biz yandık, hiç “biz” olmadan.
Sevdaa dedim ben; o sustu,
Hiç konuşmadan.
Ben sustum, ikimiz dinledik.
Sonra öldük bir sabaha karşı.
Birbirimizden çok uzaklarda
Ama yan yana.
Kayıt Tarihi : 11.6.2022 14:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdaam’a...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!