Bir Kadın ki Şiiri - Kemal Berk

Bir kadın deyince
Hemen kaşı, gözü gelir akıllara
Var mı hiç biri diğerinden bir farkı
Hepsi aynı insan değil mi?
Yaratan yaratmışta,
Sen mi ararsın kusur?
Öylesi kadın vardır, gözaltından bakarken
Dilleriyle yüreğine, sevdaları salarken
Bir sözüyle yiğidi, hayallere koyarken
Nice yiğit tayları, yarışlarda koşturur
Arının sırrı olan, karınları doyurur
Nefes olur, nefisleri ondurur
Işığı görür görmez, hep çevrende uçuşur
Dilleri sussa bile, gözleri konuşur
Yaptığı güzellikle, erkeğini susturur
Sanmayın ki kadın, zayıftır
Kötü gözle bir bak, eşine, çocuğuna, özüne
İçinden bir can çıkar,
Yırtar ortalığı delicesine
Şahinler, kartallar güler kendi haline
Yapanı pişman eder, hayatını söndürür
Kırmayın gülün, dalını budağını
Aldığın kokular, ruhun gıdasını
Kalkarsa eller, bilsin dikenin batacağını
Elini, kolunuzla, dilinizle değil
Bilir ki kadın, kendini yüreğiyle saranlar korur

Kemal’eren Kemak Berk
16.12.2020