Bir Kadın ”İSTANBUL” Şiiri - Erkan Yaşa

Irıplarından akan yaşlarından
kader sessizliğini hissettim;
tevekküle boyun eğmiş,
susuyorlardı..
sahte maceraların çok gerilerde kalmış
yeni yaşamaklara salınmak üzereydi.
kuş cıvıltılarına karışmış ıslıklarım tükenip,
kendimle baş başa kaldığımda
boşlukta bir kalabalığın
sesleri yankılanıyordu
herhaldeler ile dolu bir yaşamdan
çok uzakta geliyordu bu ses..

ey İstanbul!
ey güzel kadın!
senin asfaltını çiğniyorum ayaklarımla
sakız gibi;
senin kokunu hissettim dudaklarında
şehvetle ayrılmış iki dudaktan;
haliçler kurulmuş her iki yanına
asırlardır varolan titreyişlerinle
zamana yenik düşmüş saatlere karışmış
mütemadiyen kaldırımlarında
yağmur zerrecikleri diziliyordu
aralıksız kilim irmikleri gibi..
böyle bir akşamda İstanbul’u
ve seni terk etmiştim
anlamsız serzenişlerimle.