Bir Kadın'ın İntihar Notları

Bir kütle var evimde
Odamda, yemek yerken masamda
Uyurken yatağımda.
Sabahları kayboluyor bir an da
Akşamları, işte yine orada.
Bazen sanki bir şeyler söylüyor
Bilinmeyen bir dilde.
Dikkat edince görünüyor
Elleri var
Gözleri,ayakları,saçları...
Galiba kim olduğumu biliyor
Bir sözcüğü hep aklımda
Durmadan 'hayatım.' diyor...

Bir salıncak kurdum bahçeme
Ayaklarım yapraklara değiyordu
Hasta, sarı yapraklara
Utanmış, kızarmış yapraklara..
Uzandım ağaca
Umut bağladım bir dalına
Bir damla gözyaşı döktüm toprağına
Tomurcuklar açacaktı benim için
"Kesilecek ağaç."tı sana göre.

Sessiz bir sabaha uyandım bir gün
Beyaz melekler üşüştü pencereme
Derin bir nefes çektim
İçimdeki yangına değdi kar.
Küfürler savurarak girdin kapıdan
Lanetler okuyarak kışa
Tüküren gözlerle baktın bana
Titreyen bir kuş kadar suçsuzdum
Sokak lambaları kadar günahkar .
Şu dışarıdaki kar
Bembeyaz sayfaydı benim için
"Hava soğuk."tu sana göre.

Kuşlar cıvıltılar getirdi pencereme
Çekince tülü,yaşamak doldu içerime
Meylim varmış hayata..
Kamaşan gözümde eridi kabuslar
Geri dönmekti bu
Yeniden duymak baharı
Güneşin güldüğünü görmekti
Yaşama sevinciydi benim için
"Hava güneşli. " ydi sana göre.

Asilce yaşamak gerek
Layık olmak için asilce bir vedaya
Son baharı da tükettim
Umudum kalmadı yaza
Pencerede beklediğimi hiç bilmedin
Hep kapıda karşıladım çünkü seni
Yanımdaydın evet, hem de yıllarca
Ama öylesine yoktun ki...
Yaşayan bendim senin için
Beni öldüren kim sana göre?