ihaneti yıktı beni dedi ve devam etti
evliliğimizin ilk zamanları nasıl heyecanla beklerdim
bütün beklemelerimin ardın da sonsuz bir sevgi vardı
her gelişinde öpüşü sarılışı mutluluk kaynağım idi
konuşacak paylaşacak çok şeyimiz vardı aslın da
hamileliğimin ilk zamanları çok mutlu
hatta bir kızımızın olacağını söylediğim zaman
mutluluktan havalara uçmuştu
kızım olduğu zaman bir çiçek yaptırmıştı
dünyanın en güzel annesine yazmıştı
çok mutlu olmuş ve birazda duygulanıştım
ellerimi tutup alnımdan öperek
dünyanın en güzel hediyesini verdin bana derken
işe giderdi aklı bende kalırdı
ne zaman fırsat bulsa arardı
seni seviyorum demeden kapamazdı
bir an durdu! yine daldı uzaklara kadıncağız
derin bir nefes aldı ufaktan bir tebessüm oldu yüzünde
kısık bir sesle çok mutluyduk dedi
ağlamaya başladı
sustum! aslında söyleyecek bir şeyim de yoktu
hiç bir şey soramadım sadece ağladı sessizce
geçmişi özlüyordu hayalleri tükenmişti
sadece bir soru soruyordu kendine
ben bunları hak edecek ne yaptım
sonra bir şeyler oldu
aramaları kesildi artık beni merak dahi etmiyordu
seni seviyorum demeleri bitti
aldırış etmiyor gibi görünsem de aramasını bekliyordum
seni seviyorum demesine muhtaçtım aslın da
yalnızlığa alıştıramadım kendimi
biraz da olsun ilgi bekliyordum
ama boşuna bekliyordum
biraz durakladı
biliyor musun o kadar uzak düştük ki
aynı evde iki yabancı gibi olmuştuk
bazen bir kelime dahi etmiyor
göz göze dahi gelmiyorduk
oysa ben fark ettirmeden bakıyor
aynı evde onu özlüyordum oysa
böylelikle benden soğudu
ne ben nede kızım umurun da değildi sanki
her kelimem bir kavgaya bir hakarete sebepti
zaman içinde bende sustum
hiç bir savaş mücadele etmeden kazanılmazdı
ama ben mücadeleden yorulmuştum artık
dedim ya ben değer verdikçe değersizleştim
sonraları bir kadın çıktı hayatın da
dünyam yıkılmıştı
neye üzülmeliydim
bir hiç olan yıllarıma mı
yuvamız için kurduğum hayallerimin yıkılmasına mı
yoksa sevgim yüzünden değersiz kalışıma mı
yoksa daha her şeyden habersiz kızıma mı
dedi ağladı
ne yaptımsa nelere sabrettimse
neler çektimse hep kızım içindi
eksik kalmasın istedim
babasızlığın ne olduğunu biliyordum
ama benim direnmem ve
benim mücadelem ile olacak şey değildi
yoruldum çok yoruldum
bende vaz geçtim
tek bir soru kaldı aklım da
Allah aşkına
ben bunları hak edecek ne yaptım
ALKAN URFA
2024
Alkan Ayrılıkların Şairi
Kayıt Tarihi : 9.3.2024 22:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!