Bir Kadın Düşün Şiiri - İsa Yılmaz

bir kadın düşün
tüm gemileri kaçırmış
yine de ümidini yitirmemiş
her sabah rıhtımda bekler
tan vakti ağarmaya görsün
düşüp de yollara geliverir
üzerinde bahtından kara bir pelerin
ayaklarında aşınmış bir kundura
elleri ceplerinde
ıslak mı ıslak gözlerinde bir garip parıltı

bir kadın düşün
yürüyor yağmur altında
bir uçurum kıyısında
kançanağı bir deniz kenarında
dalgalar da onunla beraber yürüyor
yürüyor sonsuzluğun içinde bir an
denizde dalga; dalgada ateş sanki
içinde fırtınalar kopan

bir kadın düşün
tüm gemileri kaçırmış
ama hepsini birden istiyor
gelip de dalgaların en hırçın vuruşlarını izliyor
bir tokat gibi çarpıyor damlalar
bir kurşun gibi esiyor fırtınalar
en feci savaşlara meydan okuyan

bir kadın düşün
titrek ve yalnız
gün geceye varana dek bekliyor
bir gün.. ah bir gün gelecekler
ama bugün o gün değilmiş meğer
meğer yalan söylemiş turnalar
bu bahar o bahar değilmiş meğer
bekleyişlerine kan düşmüş

bir kadın düşün
garip bir özlem titrer yüreğinde
bir alev yakılır akşam kızıllığında
güneşe gerek yok bu acı yeter ona
elleri koynunda bağlı kalsa da
gözleri çok uzaklarda batsa da
kalbi bu acıyı bin yıl tatsa da

bir kadın düşün
bekliyor inatla
karanlığa dokunmadan gitse de
yarın ışıkla beraber gelecek
şurada, şu uçurumun kenarında yürüyecek
sarı saçları rüzgarlara karışacak
özlem yaş olup gözlerinden akacak
belki gökler kahrından titreyecek
ama gemiler gelmeyecek

bir kadın düşün
inatla bekleyecek…

31.V.09