Bir Kadın Ağlıyor Şiiri - Nezaket Toraman

Bir kadın ağlıyor Sessiz gözlerinde nem
Yüreğine ateş düşmüş.
Feryadı ummana duyulur acının ateşiyle
kızıl güller bile mutlu etmiyor,
Radyoda bir kadın şarkı söylüyor..
Ağlama annem, bende herkes kadar aldım acılardan diye!
Bir kadın ağlıyor başını almış elerine.
Yüreğinde kasırgalar kopuyor sekiz mart günlerden
Hakkını aramıyor suskun ne istiyor bilinmez
Ellerini açmış sevdiğini arıyor.,
Kadere boyun eğmek hangi kitapta yazar.
Beklemiş durmuş aşk denilen illeti
Sanki tadınca sevgiyi mertebeye ulaşmış.
Saplanmış kalbine sevda hançeri..
Kan revan için de düşünceler,
Yine de kabullenmiş kadınca masum
Her şeyi unutmuşa benziyor.
Bastırmış acıtsa da dikenli gülleri yüreğine,
Kan içinde bir kadın ağlıyor
Duyulmuyor sesi öyle feryat ederek.
Nedenler arıyor gecenin ayazın da
Yapayalnız fırtına uğultusun da.
Sekiz mart çok şey ifade etmiş etmesine de,
Kadın olduğunu ta çocukluğun da anlamış..
Haklarını kaybettiğin de..
Gönül üzgün beyhude yaşanmış,
Yalnızlığın kollarında ağlamış
Dört duvar konuşmaz ki hiçbir zaman..
Sevmiş yaşamı sevmesine de
Hoyrat bir elin elinde kalmış.
Bir kadın ağlıyor ellerinde başı
Üzgün perişan sevgiye aç.
Bir kadın ki tüm gülistanları verecek kadar,
Haklara muhtaç.