Bir Kadın Şiiri - İdil Demir

İskelenin ucunda bir kadın.
Bir kadın ki tam arasında sevinçle kahırın.
Saçları rüzgarın çırptığı uçurtma,
Omzundan sarsılıyor denize doğru kadın.

Dudağının ucundan gülüyor.
Kadın yalan söylüyor.
Ağlayamadığı her neyse,
Bozgunu gözleri söylüyor.

Kadın iskelenin ucunda.
Çığlıklarını tutuyor elleri.
Gökte martılar yerde balıklar,
Didikleyip duruyor sessizliğini;
Ekmek gibi.

Kadın başını kaldırıp havaya,
Öylece uzatıveriyor bükük boynunu;
Çiçek gibi.

Al kadını bulut, ver yağmurunu!
Şimdi en çok da sana ihtiyacı var.
Kocaman ellerini merhametle aç!

Kadın ağlama.
Kadın gülme de!
Olduğun gibi…
İskelenin ucunda,
Sırtında rüzgar,
Saçlarında hatıra,
Öylece kalakal…

Bir gün elbet yağmur yağar.
Yaşadığına mutlaka sevinmeli!
Kadın…

Temmuz 2009, Çeşme