Hüznün sesine uyanır
bir kadın,
henüz uykusuna
doymamış.
Mahmurluğuna yenilmiş
gözleri...
Koşmaya başlar.
Ardında gece,
koynunda korsan
düşleriyle.
Yıldızların enkazına bakarak
her yanı bir sokağına dalar
sabahın.
Sessizlik ölür...
Mavisine sarılır gökyüzü.
Usulca fısıldar,
yaprak yeşiline
'Bu kentte en son umutlar ölür.'
Ve tüm bildiklerini unutur vaiz.
Kayıt Tarihi : 27.3.2004 12:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgi ve Saygılarımla
Bu şiirinizi her okuduğumda,ruhumu kanatırcasına tırmalayan..!Anlayamadığım duygularla karşı karşıya kalıyorum.
insanın ruhunu okşuyor şiirleriniz,yazdıklarınızı yakından takip ediyorum.Kalbinize,ruhunuza sağlık...
TÜM YORUMLAR (7)