Bir kadın, saçlarını yağmura verdi
Belli olmasın diye gözyaşları
Senelerce, üşürken bile hep yandı
Geçmişte yaptığı hatalardan utandı
Bir kadın, yağmurda saklanmak istedi
Bir kadın, saçlarını rüzgâra verdi
Uçup gitsin diye hatıraları
Her bir teli, bin acılı yılları
Kuru bir yaprak değildi ama onun saçları
Bir kadın, rüzgârda savrulmak istedi
Bir kadın, saçlarını kara verdi
Karla karışsın diye, saçlarının akları
Tam yaşanılası zamanıydı aslında
Ömrünün bittiğini zannetti ama
Bir kadın, karda kaybolmak istedi
Bir kadın, saçlarını denize verdi
Dipteki sessizliği duymak için
Bilmemişti, bedeni, başkalarının mıydı, onun muydu?
Bu gürültülü çatlayan hayat, onun muydu?
Bir kadın, denizde boğulmak istedi
Bir kadın, saçlarını güneşe verdi
Işıl ışıl parlasın diye umutları
Umutlar, hep olmalıydı yarınlarda
Saçları, gelinciklere gülmeliydi, baharlarda
Bir kadın, her gün güneşle doğmak istedi.
Kayıt Tarihi : 5.10.2008 07:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
lakin asla hata degildir sevmek yaşamak mutlu olak ve acı çekmektit sevmek
bir kadın ellerinde gelecegi,
ipeksi teniyle işliyor ilmik, ilmik
bir kadın gözlerinde denizi,
denizi gözlerinde yaşıyor.
bir kadın yüreginde yarıkkaya fırtınası
yıkıyor yüregiyle fırtınaları.
bir kadın yüreginde sevdası,
sevdası ile yaşatıyor tüm sevdaları,
ve bir kadın sonsuza kadar suskun ve
sonsuza kadar sevdayı beklitor sakin.
ve bir kadın sessizce aglıyor
aglaması kendisi kadar suskun
VE BİR KADIN AGLIYOR KİMSESİZ
TÜM YORUMLAR (4)